شما میتوانید در ادامه مطلب به ترجمه متن کامل معاهده ی منع گسترش سلاح های هسته ای ( N.P.T ) دستیابید .
Non-Proliferation of Nuclear Weapons
دولتهايی که وارد اين پيمان شده اند، در متن پيمان به عنوان "همپيمانان" ناميده خواهند شد.
با در نظر گرفتن انهدام و ويرانی که در صورت بروز جنگ هستهای دامنگير نوع بشرخواهد شد و به تبع آن ، لزوم به کارگيری حداکثر تلاش برای جلوگيری از خطر وقوع چنين جنگهايی و برای اتخاذ تمهيدات لازم برای تامين امنيت مردم ، با اعتقاد به اين که گسترش تسليحات هستهای ، خطر جنگ هستهای را به طور جدی افزايش خواهد داد ، در مطابقت با مفاد قطعنامههای مجمع عمومی سازمان ملل متحد که خواستار حصول توافقی برای جلوگيری از اشاعهی بيشتر سلاحهای هستهای شده است.در ابراز تعهد خود برای همکاری با آژانس بين المللی انرژی اتمی جهت اعمال تدابير حفاظتی اين آژانس در خصوص فعاليتهای هستهای صلح آميز، در اعلام حمايت خود از انجام تحقيقات ، توسعه بخشيدن و تلاشهای ديگر درجهت اجرای مؤثر اصل تدابير حفاظتی با استفاده از تجهيزات و ساير راهکارها درخصوص انتقال مواد اصلی و مواد مخصوص شکافت پذير درچارچوب تدابير حفاظتی مقرر شده توسط آژانس بينالمللی انرژی اتمی ، درتاييد اين اصل که منافع استفاده صلح آميز از تکنولوژی هسته ای ، از جمله فرآوردههای جانبی که ممکن است توسط دولتهای دارای تسليحات هستهای از طريق توسعهی ابزارهای انفجار هسته ای به دست آيد ، بايد به منظور بهره برداری در مقاصد صلح آميز در اختيار تمام همپيمانان- اعم از دولتهای دارای تسليحات هستهای يا فاقد تسليحات هستهای ـ قرار گيرد ، با ايمان به اين که در عملی کردن اين اصل ، تمام همپيمانان حق دارند به منظور حصول پيشرفت در استفاده صلح آميز از انرژی اتمی ، در تبادل اطلاعات به حداکثر نحو ممکن مشارکت داشته باشند و به تنهايی يا با همکاری ساير دولتها در اين زمينه تلاش کنند ، در ابراز نيات خود جهت توقف مسابقهی تسليحات هستهای در نزديکترين زمان ممکن و برای اتخاذ تمهيدات موثر جهت خلع سلاح هستهای ، در تشويق کليهی کشورها به همکاری جهت دستيابی به اين هدف، در تاکيد مجدد بر عزم دولتهای امضاکنندهی پيمان 1963 در مقدمهی آن پيمان، مبنی بر ممنوع ساختن آزمايش تسليحات هستهای در جو، در خارج از جو زمين و زير آبها و برای ادامهی توقف هرگونه انفجارهای آزمايشی تسليحات هستهای در تمام زمانها و ادامهی مذاکرات لازم برای رسيدن به اين هدف ، به منظور ادامهی فروکاستن از تنشهای بينالمللی و تقويت اعتماد متقابل بين دولتها جهت تسهيل درتوقف ساخت تسليحات هستهای، نابودی کليه ذخيرههای موجود، حذف تسليحات هستهای و ابزارهای استفاده از آن از زرادخانههای ملی و به منظور مدون ساختن اين مقاصد در قالب يک پيمان جهت خلع سلاح کامل و عام تحت نظارت مؤثر و دقيق بينالمللی، با يادآوری اينکه ، براساس منشور ملل متحد، دولتها بايد درروابط بينالمللی خود از تهديد يا استفاده از زور، يا اعمال هر روش ديگری که با اهداف ملل متحد در تعارض باشد ، عليه تماميت ارضی يا استقلال سياسی ديگر دولتها احتراز ورزند، و اينکه تثبيت و تداوم صلح و امنيت بينالمللی ، با به حداقل رسيدن سوق منابع انسانی و اقتصادی جهان به سوی مسلح شدن ميسر میشود، توافق میکنند که:
ماده اول :
هر دولت دارای تسليحات هستهای، در اين پيمان متعهد میشود از انتقال هرگونه سلاحهای هستهای يا ديگر ابزارهای انفجار هستهای يا دادن کنترل مستقيم يا غير مستقيم سلاحها يا ابزارهای انفجار هستهای به ديگران خودداری کند و به هيچ نحوی از انحاء، هيچ يک از کشورهای فاقد سلاحهای هستهای را ياری، تشويق و ترغيب به ساخت يا دستيابی به سلاحهای هستهای يا ديگر ابزارهای انفجار هستهای يا کنترل چنين سلاحها يا ابزارهای انفجاری نکند.
ماده دوم :
هر دولت فاقد تسليحات هستهای در اين پيمان متعهد میشود هيچگونه سلاح هستهای يا ابزارهای انفجار هستهای و اعمال کنترل مستقيم يا غير مستقيم بر چنين سلاحها يا ابزارهايی را از هر منبع انتقال دهنده يا به هر نحو ديگری، دريافت نکند؛ به ساخت يا تلاش برای دستيابی به سلاحها يا ابزارهای انفجار هستهای مبادرت نورزد و در پی کمک برای ساخت سلاحهای هستهای يا ابزارهای انفجار هستهای نباشد يا چنين کمکهايی را دريافت نکند.
ماده سوم :
1) هر دولت فاقد سلاحهای هستهای در اين پيمان متعهد میشود تدابير حفاظتی را که پس از مذاکرات انجام گرفته با آژانس بينالمللی انرژی اتمی توافق خواهد شد بپذيرد. اين تدابير در چارچوب ضوابط آژانس بينالمللی انرژی اتمی و نظام تدابير حفاظتی اين آژانس خواهد بود و صرفاً به منظور تاييد پايبندی آن کشور به تعهدات خود در قبال اين پيمان با هدف جلوگيری از تبديل مصارف صلح آميز انرژی هستهای به استفاده در سلاحهای هستهای يا ابزارهای انفجاری هستهای صورت میگيرد. روند تدابير حفاظتی مذکور در اين ماده بايد در خصوص تمام مواد اصلی يا مواد مخصوص شکافت پذير، اعم از توليد، فرآوری يا استفاده از آن در هرگونه تأسيسات هستهای يا خارج از چنين تأسيساتی اجرا شود. تدابير حفاظتی مقرر در اين ماده، میبايد روی تمام مواد اصلی يا مواد مخصوص شکافت پذير که در فعاليتهای صلح آميز هستهای در قلمرو چنين دولتی، در حوزه قضايی آن، يا تحت کاربری آن در هر نقطه ديگر انجام میپذيرد اعمال شود.
2) هر دولت وارد شده در اين پيمان متعهد میشود (الف) مادهی اصلی يا مادهی مخصوص شکافت پذير، يا (ب) تجهيزات يا موادی که مشخصاً برای فرآوری، استفاده يا توليد مواد مخصوص شکافت پذير طراحی يا آماده شده است، را در اختيار هيچ دولت فاقد سلاحهای هستهای (حتی) به منظور استفاده در مقاصد صلح آميز قرار ندهد، مگر اين که مادهی اصلی يا مادهی مخصوص شکافت پذير به طور قطع مشمول تدابير حفاظتی مقرر شده در اين ماده قرار گيرد.
3) تدابير حفاظتی مقرر در اين ماده بايد به گونهای به مرحلهی اجرا گذاشته شود که با مادهی 4 اين پيمان در تطابق کامل باشد و از ايجاد مانع بر سر راه توسعهی تکنولوژيکی يا اقتصادی همپيمانان در استفادهی صلح آميز از انرژی هستهای احتراز ورزد. اين امر، شامل تبادل بينالمللی مواد هستهای و تجهيزات برای فرآوری، استفاده يا توليد مواد هستهای برای مقاصد صلح آميز، در مطابقت با شرايط اين ماده و اصل تدابير حفاظتی که در مقدمهی اين پيمان مشخص شده، خواهد بود.
4) دولتهای فاقد سلاحهای هستهای در اين پيمان بايد به منظور انجام تعهدات خود در قبال اين ماده به طور انفرادی يا همراه با ساير دولتها در چارچوب ضوابط آژانس بينالمللی انرژی اتمی با آژانس بينالمللی انرژی اتمی موافقتنامههايی منعقد کنند. مذاکره به منظور حصول چنين موافقتنامههايی بايد ظرف مدت 180 روز از وارد اجرايی شدن اين پيمان، آغاز شود. در خصوص دولتهايی که اسناد پيوستن و يا تصويب الحاق خود به پيمان را بعد از دورهی 180 روزه تسليم کنند، مذاکره برای حصول چنين توافقی نمیتواند ديرتر از تاريخ تسليم اسناد آغاز شود و اجرای مفاد اين توافقات نمیتواند ديرتر از 18 ماه از تاريخ آغاز مذاکرات باشد.
ماده چهارم :
1) هيچ نکتهای در اين پيمان نبايد به گونهای تفسير شود که حق مسلم همپيمانان در انجام تحقيقات، توليد و استفاده از انرژی هستهای برای مقاصد صلح آميز را تحت تأثير قرار دهد. اين امر بايد بدون اعمال تبعيض و در مطابقت با مواد 1 و 2 اين پيمان باشد.
2) در تبادل تجهيزات، مواد و اطلاعات تکنولوژيکی برای مقاصد صلح آميز، استفاده از انرژی هستهای در حداکثر شکل، تمام همپيمانان حق مشارکت داشته و متعهد به تسهيل در انجام آن میشوند. همپيمانانی که توان چنين اقدامی را دارند همچنين بايد به شکل انفرادی يا همراه با ديگر دولتها يا سازمانهای بينالمللی برای توسعهی بيشتر استفاده از اشکال صلح آميز انرژی هستهای، خصوصاً در قلمرو دولتهای فاقد سلاحهای هستهای که وارد اين پيمان شدهاند، مشارکت ورزند. اين مشارکت با عطف توجه به نيازهای مناطق در حال توسعه جهان، انجام میپذيرد.
ماده پنجم :
تمام همپيمانان متعهد میشوند تمهيدات لازم را اتخاذ کنند تا در مطابقت با اين پيمان، تحت نظارت مناسب بينالمللی و در چارچوب روالهای بينالمللی مقتضی، از دسترسی تمام دولتهای فاقد تسليحات هستهای وارده در اين پيمان به مزايای بالقوهی حاصله از انجام هرگونه انفجارهای صلح آميز هستهای، حصول اطمينان کنند. اين امر بايد بدون اعمال تبعيض انجام گيرد و هزينهی مالی آن برای چنين دولتهايی، در پايينترين حد ممکن خواهد بود و شامل هزينهی تحقيقات و توسعه نمیشود. دولتهای فاقد تسليحات هستهای وارده در اين پيمان بايد بتوانند در چارچوب يک توافق يا توافقات خاصبينالمللی و از مجرای يک نهاد مناسب بينالمللی که دولتهای فاقد تسليحات هستهای نمايندگان کافی در آن داشته باشند، به اين مزايا دست يابند. مذاکرات در اين زمينه بايد پس از اجرايی شدن اين پيمان، در نزديکترين زمان ممکن آغاز شود. دولتهای فاقد تسليحات هستهای وارده در اين پيمان که چنين تمايلی داشته باشند، همچنين میتوانند از طريق توافقات دوجانبه به اين مزايا دست يابند.
ماده ششم:
تمام همپيمانان متعهد میشوند، مذاکرات به منظور توقف مسابقهی سلاحهای هستهای و خلع سلاح هستهای و انعقاد پيمانی جهت خلع سلاح کامل و عام با مقررات دقيق و مؤثر را با حسن نيت و در اسرع وقت آغاز کنند.
ماده هفتم :
هيچ نکتهای در اين پيمان، ناقض حق هر گروه از دولتهايی که به منظور حصول اطمينان از عدم وجود سلاحهای هستهای در قلمرو خود وارد پيمانهای منطقهای شوند، نخواهد بود.
ماده هشتم :
1) هر يک از همپيمانان میتوانند اصلاحيهای را به منظور اعمال در اين پيمان، پيشنهاد کنند. متن هرگونه اصلاحيهای بايد به دولتهای امانتدار تحويل داده شود و اين متن توسط آنان بين تمام همپيمانان، توزيع خواهد شد. در صورت درخواست يک سوم همپيمانان يا بيشتر، دولتهای امانتدار بايد کنفرانسی را تشکيل داده و از تمام همپيمانان برای شرکت در آن و بررسی اصلاحيه، دعوت به عمل آورند.
2) هرگونه اصلاحيه در اين پيمان بايد به تأييد اکثريت همپيمانان، از جمله تمام دولتهای دارای تسليحات هستهای وارده در اين پيمان و تمام همپيمانانی که در زمان توزيع متن اصلاحيه عضو هيئت رئيسهی آژانس بينالمللی انرژی اتمی بودهاند، برسد. زمان اجرايی شدن اصلاحيه برای هر دولتی که اسناد تصويب آن را تسليم کرده، از هنگامی خواهد بود که اکثريت همپيمانان، از جمله تمام دولتهای دارای تسليحات هستهای وارده در اين پيمان و تمام همپيمانانی که در زمان توزيع متن اصلاحيه عضو هيئت رئيسهی آژانس بينالمللی انرژی اتمی بودهاند، اسناد تصويب آن را تسليم کرده باشند. پس از آن، زمان اجرايی شدن اصلاحيه برای هر همپيمان ديگر از زمان تسليم اسناد تصويب آن خواهد بود.
3) پنج سال پس از اجرايی شدن اين پيمان، کنفرانسی از همپيمانان بايد در شهر ژنو واقع در سوئيس به منظور مرور عملکرد آن و با هدف حصول اطمينان از اينکه اهداف مذکور در مقدمه و مقررات پيمان، مورد اجرا قرار گرفتهاند، برگزار شود. پس از آن، هر پنج سال يک بار اکثريت همپيمانان میتوانند با تسليم درخواست خود به دولتهای امانتدار، خواستار برگزاری کنفرانس ديگری به منظور بررسی عملکرد پيمان شوند.
ماده نهم :
1) اين پيمان بايد برای امضای تمام دولتها، آماده باشد. هر دولتی که پيش از اجرايی شدن آن طبق پاراگراف سوم اين ماده، آن را امضا نکرده باشد، میتواند در هر زمان ديگری به آن ملحق شود.
2) نفوذ اين پيمان مشروط به تصويب آن توسط دولتهای امضاکننده خواهد بود. اسناد تصويب آن و اسناد الحاق به آن بايد نزد دولتهای بريتانيا، اتحاد جماهير شوروی (سابق) و ايالات متحده آمريکا که بدينوسيله به عنوان دولتهای امانتدار تعيين میشوند، به وديعه گذاشته شود.
3) اين پيمان، پس از تصويب آن توسط دولتهايی که به عنوان امانتدار تعيين شدهاند و تصويب آن توسط چهل دولت ديگر امضاکنندهی اين پيمان و تسليم اسناد تصويب آنها، وارد اجرا خواهد شد. در اين پيمان، دولتهای دارای تسليحات هستهای به دولتهايی گفته میشود که پيش از اول ژانويهی 1967، مبادرت به توليد و انفجار سلاح هستهای يا هرگونه ابراز انفجار هستهای ديگر کردهاند.
4) در خصوص دولتهايی که اسناد تصويب و الحاق آنها به پيمان، پس از اجرايی شدن اين پيمان، تسليم میشود، تاريخ اجرای آن از تاريخ تسليم اسناد تصويب و الحاق خواهد بود.
5) دولتهای امانتدار بايد تمام دولتهای امضاء کننده و ملحق شده به پيمان را از تاريخ هر امضاء، تاريخ تسليم اسناد تصويب يا الحاق، تاريخ اجرايی شدن اين پيمان و تاريخ دريافت درخواست برای تشکيل کنفرانس يا هر مورد ديگر، بلافاصله مطلع سازند.
6) اين پيمان بايد توسط دولتهای امانتدار و در تطابق با ماده 102 منشور ملل متحد، به ثبت برسد.
ماده دهم:
1) هر دولتی بايد حق داشته باشد در اجرای حاکميت ملی خود در صورتی که احساس کند موارد فوقالعادهای در رابطه با موضوعات اين پيمان، منافع حياتی کشورش را به مخاطره انداخته است، از پيمان خارج شود. در اين صورت بايد سه ماه پيش از خروج، به تمام همپيمانان و شورای امنيت سازمان ملل متحد اطلاع دهد. در چنين اطلاعيهای بايد موارد فوقالعادهای که از نظر آن کشور منافع حياتیاش را به مخاطره انداخته نيز ذکر شود.
2) بيست و پنج سال پس از اجرايی شدن اين پيمان، بايد کنفرانسی تشکيل شود تا در خصوص اجرای نامحدود آن، يا تمديد آن برای دوره يا دورههای ديگر، تصميم گيری شود. تصميم اتخاذ شده در اين مورد با رای اکثريت همپيمانان، نافذ خواهد بود.
ماده یازدهم:
اين پيمان، متن انگليسی، روسی، فرانسه، اسپانيولی و چينی آن که همگی از اعتبار يکسانی برخوردارند، در آرشيو دولتهای امانتدار محفوظ خواهند بود. نسخههای تاييد شدهی اين پيمان، بايد توسط دولتهای امانتدار به دولتهای امضاکننده و ملحق شده به آن ارسال شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر